Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025

                                                                                                                                                                                                                                  ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΥΔΟΥΜΑ    

                                               


                                    Παραλία και Ιερά Μονή Παναγίας Κουδουμά. Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2025            

               Πριν λίγα χρόνια ο καλός μου φίλος, ο Γιώργος, γνωρίζοντας οτι έχω αυτοκίνητο με τετρακίνηση μου ζήτησε, όταν ευκαιρήσουμε να επισκευθούμε την παραλία Κουδουμά που βρίσκεται στα νότια του Νομού Ηρακλείου – Νότιο Κρητικό Πέλαγος. Πριν αρκετά χρόνια, μου διηγείται ο Γιώργος: “ είχα παρακολουθήσει ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση για εκείνη την περιοχή, ήταν τόσο καλογυρισμένο που με εντυπωσίασε και σκέφτηκα πως πρέπει να πάω και να δω τον τόπο αυτό από κοντά”. Φυσικά εγώ του υποσχέθηκα ότι θα πάμε. Μετά από αρκετές αναβολές, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Αναχωρήσαμε 8 η ώρα το πρωί από την πλατεία του Αγίου Νικολάου. Σαν οδηγός επέλεξα να κάνουμε τη διαδρομή μέσω Καστελίου Πεδιάδος θεωρώντας οτι είναι πιο σύντομη έναντι εκείνης μεσω της ΒΙ. ΠΕ. Ηρακλείου. Στον δρόμο προς Καστέλι παρατηρούμε τις εργασίες που γίνονται στον υπό κατασκευή οδικό άξονα που θα συνδέει το Ηράκλειο με το νέο αεροδρόμιο. Από το Καστέλι κατευθυνόμαστε νότια και μετά από 10 με 15 λεπτά βρισκόμαστε στον κυκλικό κόμβο του Νιπιδιτού, δεξιά οδηγεί προς Αρκαλοχώρι, αριστερά προς τον Νιπιδιτό και εμπρός και νότια προς Βιάννο. Εδώ, τα πρώτα έντονα συναισθήματα, θλίψη! Ο Μύλος του Γασέπη που δεσπόζει στην περιοχή, εγκαταλειμμένος και μισογκρεμισμένος από το σεισμό το Σεπτέμβριο του 2021, λέγεται ότι το επίκεντρο ήταν κάτω ακριβώς από το μύλο, ενώ δεν έχει ξεκαθαρήσει ακόμη το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Οδεύουμε νότια προς Βιάννο με τη λογική να συναντήσουμε τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο που οδηγεί δυτικά πρός Μεσσαρά, εδώ έρχεται η απογοήτευση! Προχωρώντας βρισκόμαστε μπροστά σε παράδρομους και διακλαδώσεις, η σήμανση στους δρόμους είναι ελλιπής και πρέπει να έχεις μαντικές ικανότητες για να προχωρήσεις σωστά, αλλά και ο χάρτης της Google δεν βοηθάει. Μετά από αρκετή ώρα φθάσαμε στο χωριό Καραβάδος. Εδώ, “Ρωτώντας πας στην πόλη”. Μετά από λίγα χλμ. βγήκαμε στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο που έρχεται από Βιάννο και οδηγεί προς Μεσσαρά. Προχωρίσαμε αρκετή ώρα όταν μετά από ένα παράδρομο λίγων χλμ. αριστερά βρεθήκαμε στο χωριό Χάρακας και λίγο δυτικότερα στον οικισμό Στέρνες στους πρόποδες των Αστερουσίων Ορέων. Από εδώ ξεκινάει η τελευταία φάση για τον τελικό προορισμό μας που είναι πήγεναι έλα 48 χλμ. Ανηφορίζουμε τις πλαγιές των Αστερουσίων, οροσειράς γυμνών βουνών με όχι ιδιαίτερα μεγάλο ύψος (κορυφή Κόφινας 1231μ.) με κοφτερά βράχια από τα οποία “κρέμονται” πεινασμένα αιγοπρόβατα, απότομους γκρεμούς που σου δίνουν την αίσθηση απόκοσμου περιβάλλοντος. Στην πορεία συναντούμε γυπαετούς, χρυσαετούς και όρνια. Ο βαθμός δυσκολίας της οδήγησης που εξαρτάται από τον τύπο του αυτοκινήτου, τον δρόμο και τις καιρικές συνθήκες είναι πολύ χαμηλός 1/5 προσωπική εκτίμηση. Ο καιρός είναι θαυμάσιος. Μετά από ανηφόρα και πολλές στροφές 12 χιλιομέτρων φτάνουμε σε ένα μικρό ίσιωμα σε ύψος 1000μ. Βρισκόμαστε σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον “Αγγελοπουλικό” το σκηνικό, ομίχλη – πυκνή ομίχλη που δεν σου επιτρέπει να βλέπεις πολύ λίγα μέτρα πιο πέρα και η πτώση της θερμοκρασίας είναι αισθητή. Κατηφορίζουμε, ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνη λόγω καιρικών συνθηκών και δρόμου, εκτίμηση 2 – 3 /5 Ευτυχώς οι συνθήκες αυτές δεν κρατούν πολύ, η ομίχλη διαλύεται, ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του και εμείς κατηφορίζουμε διασχίζοντας ένα μοναδικό πευκοδάσος και αντικρίζοντας μία γαλήνια – φανταστική θάλασσα. Μετά από 12 χλμ. κατωφέρειας από το ίσιωμα που προαναφέραμε, επιτέλους! Φθάσαμε! Ηρεμία και γαλήνη επικρατεί στη μονή της Παναγίας, προσκυνούμε με ευλάβεια την εικόνα της και τις εικόνες των κτητόρων της μονής οσίων Παρθενίου και Ευμενίου. Θαυμάσαμε την πανέμορφη παραλία με το ψιλό βότσαλο και ξεκουραστήκαμε για λίγο στο χώρο της μονής. Η επιστροφή άρχισε νωρίς το απόγευμα. Ακολουθήσαμε τη διαδρομή μέσω Αρκαλοχωρίου τώρα. Και εδώ δεν αλλάζει τίποτα όσον αφορά τη σήμανση στους δρόμους. Ευτυχώς σε κάποια χωριά του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, έχουν σχεδιάσει τόξα στους τοίχους των σπιτιών που σε οδηγούν σε κάποιους κοντινούς προορισμούς. Στον Άγιο Νικόλαο φθάσαμε αργά το απόγευμα. Παρά την σχετική κούραση θέλω να ομολογήσω ότι ήταν μια όμορφη οδική εμπειρία για μένα και να ευχαριστήσω το φίλο Γιώργο που έδωσε την αφορμή για αυτή την εξόρμηση.                          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου